Kwestie van eens er vroeg tussenuit te knijpen, hadden Geert Jordens en ikzelf het idee opgevat om eens naar Malta te gaan samen met onze families. Een familievakantie als het ware. We hadden een appartement vlakbij Mellieha bay, waar het enige zandstrand van betekenis op Malta te vinden was. Dat begin april het nog iets te koud was om een ganse dag in het water te zitten was niet echt een probleem. 

 

Duikcentrum SeaShell Dive Cove

Omdat geen enkel duikcentrum hun boten in het water hadden liggen, had het geen zin om een duikcentrum aan de noordkust (vlakbij Gozo) te nemen. Blijkbaar worden de meeste boten pas op 1 mei te water gelaten, wanneer het onrustige seizoen volledig voorbij is en de zomerverzekering ingaat. Wij dus naar SeaShell Dive cove op 7 minuutjes stappen van ons appartement. Het bleek een familiaal duikcentrum te zijn, geleid door Hubert Borg (maar ook door zijn moeder en zuster blijkbaar). De familiale sfeer zorgde ervoor dat we al snel op ons gemak waren en het was er goed georganiseerd. De ons toegewezen sympathieke lokale duikgids Pawel was nog niet zo heel lang verbonden aan het duikcentrum, maar was duidelijk geboren voor het vak. Ook met de zeer recreatieve duikers kon hij goed overweg, dus waren Geert en ikzelf al eens een verademing. Samen met een Italiaanse fotograaf (Alberto Beduschi), van wie de foto’s op deze pagina komen, en een bevriende stamgastduiker gingen wij dus meestal op pad.

 

Verloop van de duikdag
Samen komen ergens tussen 7u en 8u. De toegewezen duikbak in orde brengen en samen met de flessen achterop een grote pick-up gooien. Transfer naar de duikplaats, al dan niet met een koffiestop op de Ferry naar Gozo. De 20 minuten ferry tijd niet meegerekend waren we op 10 tot 50 minuten rijden op onze duikstek. Meestal waren we voor de grote toeristen- en duikerstoeloop op onze bestemming. Wat mij betreft zijn dat goede punten voor het duikcentrum. Korte briefing, omkleden en al klauterend naar de duikstek. Soms waren er trapjes om het wat makkelijker te maken, soms ook niet. Duikje maken, en met big smile uit het water. Al dan niet met pak nog aan een koffietje gaan halen bij een van de naburige bars of mobiele standjes en dan fles wisselen voor de volgende duik. Na ongeveer anderhalf uur terug het water in. Meestal zijn er verschillende bezienswaardigheden op 1 plaats, dus een extra verplaatsing was niet nodig. Na de duik ergens een broodje oppikken, en terug naar het duikscentrum, al dan niet met koffiestop op de ferry dus. Tegen 13u à 14u waren we telkens terug. We konden dan nog mooi bij het namiddag programma aansluiten, of gingen dan nog een pintje drinken op de promenade langs het strand.

 

Uit het logboekje

• Duik 1: Vlakbij de ferryterminal van Cirkewwa. Een recent afgezonken mijnenveger die mooi rechtop staat, met het dek rond de 30 meter. Al direct een octopus, los zwemmende murene, purperen draadslakken en zeer veel “spirograffen” (spiraalkokerwormen). Water temperatuur: 16 graden (begin april)

• Duik 2: Paradise Bay - Een wandduik met veel kleinere vissen, naaktslakken, merou (tandbaars).

• Duik 3: Azure Window (Gozo) - Een duikje onder de beroemdste vakantie foto van Malta. Heel wat geklauter maar wel de moeite: Mooi grotje, mostel (gaffelkabeljauw), merous, papegaaivissen.

• Duik 4: Inland lake (Gozo) - Vertrekkend van een binnenmeertje via een 100m lange tunnel naar de open zee. Vooral niet bovenkomen daar, want elke 2 minuten komt er een toeristenbootje door de nauwe tunnel gevaren. Verschillende baarzen, octopus, schorpioenvissen.

• Duik 5: Um El Faroud - Een groot afgezonken wrak, dat oorspronkelijk in de haven van de hoofdstad Valletta was ontploft tijdens werkzaamheden (9 doden) en nu vlakbij de blue grotto (een bekende toeristenval) afgezonken was. Het ligt een 10 minuutjes palmen uit de kust. De gidsen gebruiken hier geen kompas om het wrak te vinden maar zakken tot een meter of 10 zodat ze de bodem zien en navigeren dan op de bodemstructuur. Mooi groot wrak, met vele slakken. Twee prachtige Zeus Faber (St Pierre of zonnevis - erg lekker naar't schijnt) hielden de wacht aan de reling. Een school jagende Barracuda’s aan de brug maakten de duik af.

• Duik 6: Um El Faroud - Terug naar het wrak, deze keer een tochtje door het ruim en de kajuiten. De groeten gedaan aan de grote mostel die daar woont. De Zeus Faber waren opnieuw leuk. Ondertussen waren we niet toegekomen aan een nachtduikje wegens te druk familie programma en gingen we de mogelijkheden voor een laatste zelf georganiseerde duik met Hubert bespreken. "Oh" zei Hubert, "Je gaat maandag niet mee naar de zeepaardjes kijken?”. Die dekselse Huub wist natuurlijk precies wat hij moest zeggen. Daar komt hij natuurlijk pas mee af als we al aan onze terugvlucht dinsdag dachten. Met een 100% "geld-terug garantie" op zeepaardjes, konden wij niet anders dan toch maar eens proberen onze vouwen (een beetje) te plooien. We hadden ons net voorgenomen om onze vrouwen en familie te tonen dat zij niet steeds moeten herorganiseren voor onze zogezegde duikverslaving. Wel dus. Gelukkig hebben wij vrouwen met een gouden hart, en hadden zij toevallig enkel een lokale activiteit gepland. Op naar de zeepaardjes dus.

• Duik 7: Ta Cenc (Gozo) - Wegens de totaal foute en harde wind, was er slechts 1 duikplaats die nog te beduiken was. De meeste duikcentra zullen wel een dagje vrij hebben genomen wegens de wind, en waar we naartoe gingen was niet echt een beginnerplaatsje: de duikplaats was een smalle zeearm onderaan een klif ligt, met een 40meter hoogte verschil te overbruggen. We moesten een 10 tal meter klauteren wegens een ondernemer die doodleuk de trap had ingepalmd. De entree was met een voorwaartse sprong - of rolsprong voor de echten. Er terug uit met een koord - wel getimed om de golfslag te vermijden. Natuurlijk net op deze plaats sprong onze fotograaf het water in met open droogpak rits (een "Joske" voor de kenners). Grappig om te zien hoe snel hij terug aan de rotsen hing, haha. Deze eerste duik toch geen zeepaardje gezien. Hubert had de meegekregen zichtmelding niet volledig begrepen blijkbaar. Wel was er een groen zeegrasblad, dat uiteindelijk 2 ogen en wat doorzichtige vinnen bleek te hebben. Een soort trompetvis dus. Naar mijn mening moeilijker te vinden dan een zeepaard! Verder was het een zeer mooie duikplaats met rechte wanden, wat zandvlakten met alles wat je daar kan vinden en zeegras velden. Zeer veel juveniel (zeer jong) leven, hier zou Pascal zijn hartje goed kunnen ophalen.

• Duik 8: Ta Cenc (Gozo) - Met de instructie om Hubert een tijdje alleen te laten zoeken (hij kwam ons wel roepen) terug het water in. Platvis, bijzonder rogje, veel pietermannen, sepia. Pawel toonde me een juveniel groen visje dat een beetje leek op een (groene) starwars jetfighter. Pas op de macro facebook-foto van onze fotograaf gezien dat het een juveniele Zeus Faber was! En jawel, het zeepaardje was er. Hubert was oprecht opgelucht dat hij het gevonden had. Ik zou het denken!