Ik stond op om 5.45 uur. Ik snelde naar beneden. Alé ja, zo snel als mogelijk wanneer je nog half slapend de trap af strompelt. Beneden aangekomen, moest ik de sandwichen smeren voor ’s middags. Ik kan jullie vertellen wat erop zat, maar ik denk niet dat dat jullie interesseert. Een geluk dat we de dag ervoor al ons gerief al hadden klaargezet, want niemand van ons drie was om 6.00 uur helder genoeg om na te denken.
 

Aangekomen aan de rotonde begonnen we met het inladen van de bus. Nog even checken of iedereen er was en hopla we waren vertrokken voor een 3 uur durende rit. Samen met Michel en Jannis heb ik mij geen minuut verveeld op de bus, wat anders wel het geval zou zijn geweest. Ook het voorziene ontbijt heeft me gesmaakt.

In NaturaGart snelde iedereen naar de karretjes die het sjouwen van materiaal overbodig zouden maken. Na een korte briefing van iemand ter plaatse en de briefing van de duikleider kon de pret beginnen. Alleen werd er stof, (nee geen roet), in het eten gegooid, letterlijk dan nog wel. Het zicht was beperkt tot een kleine meter waardoor ik totaal niet wist waar ik me bevond.  Ik wist dankzij mijn kompas wel waar de kant was, maar het bleek dat het kompas niet helemaal te vertrouwen viel hier onderwater. Na het zien van een f*cking grote steur en een paar andere, iets kleinere maar nog grote, eindigde duik. 

Toen die erop zat, bestierf ik het van de honger. Hier kwamen dus de sandwichen goed van pas. Na nog een beetje rusten begonnen we aan de tweede duik. Deze keer zouden we naar het wrak gaan. Na het toepassen van de verliesprocedure, omdat ik dankzij het stof geen reet meer zag en dus ook niet mijn buddy, vonden we dan toch het wrak. Na duik twee werd alles weer mooi opgeborgen in de dozen en vertrokken we naar huis. Het getijde was ons niet goed gezind en de terugrit duurde dus wat langer dan verwacht. In Rotselaar werd alles weer in de auto’s geladen en ging ieder weer zijn eigen weg naar een wel verdiend en warm bed.